Wanda (27) heeft haar eczeem leren kennen in al zijn doen en laten. Eczeem is een deel van haar leven, of ze nou wil of niet. Inmiddels heeft ze het min of meer geaccepteerd, maar dat is een lange weg geweest.

“Vroeger had ik het veel erger dan nu. Ik had eczeem op mijn handen, in mijn elleboogplooien en knieholtes. Ik had overal rode droge vlekken en door het krabben veel wondjes”, vertelt Wanda. Volgens haar moeder lag ze vroeger in bed al te krabben. “Dan gingen hup mijn benen de lucht in, waardoor er een tent ontstond van mijn dekbed, en krats, krats, krats, alsmaar krabben”, beschrijft Wanda. Haar moeder liet haar vaak stoppen, wat heel frustrerend was. “Jeuk hebben is zo erg, zegt Wanda dat wens ik niemand toe”. Haar wondjes waren goed zichtbaar en Wanda had moeite met het dragen van korte mouwen of een korte broek. Dat was echt een drempel waar ze overheen moest stappen. Meestal zat ze met lange mouwen over haar handen om haar eczeem te verstoppen. “Ik had het liever te warm, dan gezien worden”, zegt ze.

“Er was hoop dat ik over mijn eczeem zou heen groeien, maar dat is helaas niet gebeurd. Toen ik symptomen van astma kreeg, dachten we dat dit het eczeem zou overnemen. Maar ik hield mijn eczeem er gewoon gezellig bij”, zegt ze met een wrang lachje op haar gezicht.

Met haar astma heeft Wanda niet zoveel moeite, maar het hebben van eczeem ligt gevoeliger. Dat komt door vroeger. Op de basisschool kreeg ze vaak te horen dat andere kinderen haar huid maar vies vonden en haar niet wilden aanraken. “Ikzelf wist niet beter, maar als je dat vaak hoort, ga je het het nog geloven ook!”

“Ik gebruik hormoonzalf en vaselinezalf. ’s Avonds smeer ik mijn handen in met zalf en doe ik witte katoenen handschoenen aan. Mijn man noemt ze ‘Michael Jackson’-handschoentjes, ik noem ze liever ‘Mickey Mouse’-handschoentjes. Ik heb ook andere zalven geprobeerd, maar die hielpen lang niet zo goed als deze. Ik vind hormoonzalf echt magisch. Toen ik het een tijdje niet gebruikte, was mijn eczeem erg pijnlijk. Na een nacht eindelijk weer smeren met hormoonzalf was het al bijna helemaal genezen”, vertelt Wanda.

Wanda heeft ook andere dingen geprobeerd om van haar eczeem af te komen. “Ik ben bij een Chinese dokter geweest, die met kruidenthee dingen zou kunnen genezen. Ik moest tien weken lang thee drinken. Elke week bekeek hij het proces en aan de hand daarvan veranderde hij zo nodig de ingrediënten. Soms zaten er dode sprinkhanen tussen. Nou, ik houd helemaal niet van thee, laat staan deze! De thee was zo vies, maar ik had het ervoor over”, mijmert ze. Helaas heeft het alternatieve traject niet geholpen, maar ze vond het wel het proberen waard. Net als de NAET-therapie, wat effect leek te hebben. Na de eerste behandeling kreeg ze grote wonden in haar handen als reactie op de start van de behandeling. Maar ook dat werkte uiteindelijk niet, want haar eczeem bleef.

“Nu ben ik op een punt dat ik het eczeem redelijk heb geaccepteerd. Het hoort bij mij, en ik zou ook niet weten hoe het is zonder. Als ik nieuwe mensen leer kennen vind ik het wel nog spannend wat ze ervan vinden en of ze het direct zien. Ik vraag me af of dat ooit nog anders wordt. Maar ik verstop me niet meer. En als anderen er iets over zeggen of vragen stellen, dan vertel ik gewoon hoe het is.

En het fijne is dat de mensen die dicht bij me staan, zoals mijn man en familie, mijn eczeem nog amper zien. Zij vinden ook dat het bij mij hoort en helpen me als het nodig is. Als ik aan het krabben ben, pakken ze mijn hand en gaan zachtjes krabben. Daar word ik rustig van”, zegt ze.

Inmiddels heeft Wanda alleen nog eczeem op haar handen, en soms hier en daar een droog plekje. Ze weet hoe ze het moet behandelen en dat ze jeuk krijgt na het douchen. En bij stress, ziekte of schoonmaken.

“In de herfst is mijn eczeem het heftigst. Mijn weerstand is dan op zijn laagst. Ik kan de klok erop gelijkzetten: ik snotter, heb koorts en krab me een ongeluk”, zegt Wanda. Ze is jarig in september, heel wat verjaardagsfeestjes moesten worden verzet wegens haar ziekte, dat vond ze best lastig. Net als smeren, soms wordt de jeuk alleen maar erger van smeren. Eigenlijk is ze dan al te laat. “Ik weet dat voorkomen beter is dan genezen, maar soms ben ik te druk. Maar dat is eigenlijk geen excuus, want ook nu heb nog niet gesmeerd, terwijl ik last heb van (vakantie-inpak-)stress. Ik zou moeten smeren omdat de herfst voor de deur staat en mijn eczeem opspeelt. Het is nog niet heel erg, maar het begint te komen. Dus… ik geloof dat ik vanavond maar eens ga smeren!”

Bron: Dit artikel is eerder gepubliceerd in GAAF!, het tijdschrift van de Vereniging voor Mensen met Constitutioneel eczeem, https://www.vmce.nl