Wat leek op een onschuldige muggenbeet, bleek voor Ed van der Want een levensveranderende diagnose: hij had huidkanker. Ed is 57 en leeft samen met zijn vrouw en drie kinderen. Als dakdekker werkt hij al 38 jaar buiten, waarvan het grootste deel onbeschermd tegen de zon. Dat veranderde toen op zijn 53e een basaalcelcarcinoom op zijn neusvleugel werd geconstateerd. Nu gebruikt hij zijn eigen ervaring om collega’s aan te sporen om zich te beschermen. Want wat hij heeft meegemaakt, dat gunt hij niemand.
Basaalcelcarcinoom (BCC) is de meest voorkomende vorm van huidkanker en ontstaat vaak op plekken die veel aan de zon worden blootgesteld. Zoals in het gezicht en op de handen. De plekjes groeien langzaam en zijn goed te behandelen, zeker als je er op tijd bij bent. Toch is de impact groot, zo blijkt ook uit het ervaringsverhaal van Ed: “De kinderen dachten ‘mijn vader gaat dood’. Dat was niet zo, maar mijn halve neus moest eraf en dan weet je echt niet wat je ziet.”
“Ik dacht dat ik een muggenbeet had op mijn neusvleugel. De huisarts vond het een raar plekje en stuurde me naar het ziekenhuis. Drie weken later kreeg ik de uitslag: het was huidkanker. In het ziekenhuis hebben ze het kwaadaardige plekje verwijderd door middel van Mohs-therapie. Ze halen dan net zo lang weefsel weg totdat ze gezond weefsel tegenkomen. Mijn rechterneusvleugel was gewoon helemaal weg, je keek zo naar binnen.” De operaties waren daarmee nog niet klaar. Om een reconstructie van zijn neus te maken, moesten de artsen een stuk vlees met huid uit het voorhoofd van Ed snijden en aan zijn neus bevestigen. Na vijf maanden was weer een nieuwe operatie nodig om deze neusflap op maat te maken zodat Ed’s neus er weer uitzag als vanouds.
“Toen ik hoorde dat ik huidkanker had, dacht ik eerst aan mijn vrouw en kinderen. Doodgaan is niet erg, maar je gezin achterlaten wel.” Het was gelukkig niet dodelijk, maar de diagnose en de behandelingen vielen zwaar. De zes operaties en maandenlang rondlopen met een neusflap waren moeilijk voor hem en zijn gezin. “Vooral die eerste dagen op straat en in de supermarkt hadden veel impact. Kinderen gillen en iedereen kijkt je na, dat voel je dwars door je rug heen. Het eindresultaat had ik echt niet verwacht. Het is heel mooi geworden, je ziet het niet. Maar je moet altijd alert blijven. Ik kijk regelmatig in de spiegel en mijn vrouw checkt mijn rug. Volgende week ga ik weer naar de huisarts om een raar plekje te laten checken.”
Ed weet als geen ander hoe belangrijk het is om je huid te beschermen. Hij voelt nog steeds de angst om zijn gezin achter te moeten laten en de blikken van mensen op straat. Dat wil hij anderen besparen. “Vroeger was het heel normaal dat je in de zon werkte zonder de bescherming van een t-shirt of pet. Er waren geen arboregels en geen zonnebrandcrème met een hoge factor. Je was drie dagen verbrand en daarna werd je lekker bruin. Nu weten we beter. Je huid verbranden kan 20 jaar later leiden tot huidkanker. We hebben alle middelen om ons te beschermen. Als ik dan collega’s op het dak zie die onbeschermd zijn, laat ik de foto’s zien van hoe ik eruit zag. Dit wil je echt niet, dus pak de schaduw als het kan, draag die UV-werende kleding, zet een pet op met een nekflap en smeer je in. Zo simpel is het. En zo belangrijk.”
Het verhaal van huidheld Ed werd mogelijk gemaakt door MSD.
Productie: Studio Guru, Fotografie: Kris Pouw
Heb jij ook een huidaandoening en wil je anderen motiveren met jouw verhaal? Dat zou fantastisch zijn! Stuur simpelweg een mailtje naar Gerdy (groest@huidfonds.nl) en wij komen graag met je in contact. We kijken uit naar jouw inspirerende verhaal en de mogelijkheid om samen anderen te helpen. Laat van je horen!
